zaterdag 4 juli 2020

Het linieschip de Waterloo en de hulpverlening door vissers (1827)

In 1826 besloot Koning Willem I tot het oprichten van een Expeditionaire afdeling Infanterie om  de strijdkrachten in Oost-Indië te versterken. De troepen bestonden uit ca. 2.800 man, die deels met marineschepen en deels met ingehuurde schepen naar Java werden gebracht. 
De marineschepen de Wassenaar en de Waterloo vertrokken van Nieuwediep met elk 667 man aan boord. West-Europa werd tussen eind december 1826 en eind januari 1827 door noodweer getroffen. Het linieschip de Wassenaar verliet op 12 januari 1827 de haven van Nieuwediep, kwam in noodweer terecht, verloor de grote mast en liep anderhalf uur benoorden Egmond op een zandbank. 23 opvarenden lieten het leven.

De Waterloo, kapitein A. van Daalen, vertrok op 29 december 1826, kwam in noodweer terecht, verloor alle tuigage en dreef af naar het Duitse eiland Borkum, vijf mijl van Delfzijl.
Via de visschuit van de loods W.C. Staghouwer stuurde Van Daalen een bericht aan de burgemeester van Delfzijl met het verzoek aan de autoriteiten van Ameland, Schiermonnikoog, Vlieland, Terschelling en Texel te vragen om alle geschikte schepen de zee op te sturen om assistentie te verlenen.(1) Uit Zoutkamp vertrokken bijvoorbeeld 21 visschuiten, die op 21 januari vanwege slecht weer en ijsgang weer terugkeerden. De Waterloo lag voor anker, maar kon door drijfijs en slecht weer niet bereikt worden door de schepen die te hulp schoten. De bemanning wist de Waterloo te voorzien van noodtuig. Op 25 januari 1827 vond de Waterloo  een veilige ligplaats onder Helgoland. 

De heer P. Varkevisser, reder in Scheveningen, stelde zich aan het hoofd van een expeditie van zes pinken die zich in Nieuwediep gereed hielden om de Waterloo te hulp te komen. Texelse loodsen weigerden in zee te gaan. Op 29 januari  gingen zes pinken, twee Texelse loodsschuiten en een vissloep naar zee. Deze vissloep was de Vrede uit Zierikzee, schipper Maarten Abeele (afkomstig uit Middelharnis). De pinken en de loodsschuiten gingen binnendoor, de Zierikzeese sloep door het Muidergat buitenom. Bij Borkum aangekomen kwamen ze erachter dat de Waterloo hier niet meer was. Ze waren Helgoland tot op 6 mijl genaderd toen ze door hevige storm, hoge zee en jachtsneeuw teruggedreven werden. Ze zwalkten voor Texel in zee en kwamen 5 februari weer in Nieuwediep aan. Alleen de vissloep de Vrede wist de Waterloo te bereiken. Kapitein Van Daalen van de Waterloo stuurde de sloep naar Cuxhaven om te verkennen of de Elbe ijsvrij was.



Middelburgsche Courant, 27 februari 1827

De pinken gingen terug naar Scheveningen maar hielden zich gereed om eventueel troepen van de Waterloo te vervoeren als dat nodig mocht zijn. Inmiddels had de Minister van Marine en Koloniën op 28 januari een verzoek aan de Vlaardingse reders gericht om schepen te sturen. Zeven Vlaardingse vishoekers en een sloep uit Pernis voeren op 2 en 4 februari uit. Het ging om de hoekers Stede Vlaardingen, Catharina en Adriana, 4 Gezusters, Vrouw Neeltje, Lijnbaan, Jonge Francois en Zeelust en om de sloep Hoop op Beter uit Pernis (2).
Ze wisten de Waterloo te vinden en brachten het schip op 18 februari naar Texel. Door de aanhoudende vorst waren de Nederlandse zeegaten onbereikbaar, vandaar dat ze naar Engeland uitweken.




De schepen van Oorlog "Wassenaar" en "Waterloo", bestemd met troepen naar Oost-Indien,
door een storm overvallen op de Noordzee, 12 en 13 January 1827. Tekening van P.J.L. Haars,
Maritiem Museum Rotterdam, P 406.

Na 42 dagen in de Noordzee rondgezwalkt te hebben liep de Waterloo de Theems binnen tot voor Sheerness, vergezeld van de zeven hoekers en de sloep. Het schip is in Chatham hersteld en een aantal opvarenden is daar verpleegd. Tenminste vier opvarenden overleden. De Waterloo is rond 9 mei 1827 uit Engeland vertrokken en arriveerde 1 september 1827 op de rede van Semarang. Aan boord van het schip overleden 32 opvarenden. Twee opvarenden zijn tijdens de barre tocht over de Noordzee overboord geslagen en verdronken.


1. Bredasche Courant, 27 januari 1827
2. Nationaal Archief, 3.11.05, Gecommitteerden IJslandsche kabeljauwvisserij, inv. nr. 1, p. 249.

Tenzij anders vermeld is de tekst gebaseerd op:
G.A. Geerts, De lotgevallen van Zijner Majesteits linieschip "De Waterloo". 1991

In 2022 verscheen van de hand van Henk Stapel en Maarten Schönfeld: Schipbreuk van het linieschip Wassenaar bij de Schoorlse duinen. In:  Jaarboek 2022 van de Historische Vereniging Scoronlo

7 opmerkingen:

  1. Beste arjaentje,

    Is er over de Wassenaar niet meer te vertellen dan dat stukje in de eerste alinea? Ik ben inmiddels aardig op zoek gegaan en dat verhaal is nog veel spectaculairder: oe hebben ze in hemelsnaam bijna duizend man van boord gehaald? Het officiële aantal doden was slechts 23 (niet over de honderd zoals hier vermeld).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Maartenship,
    Het dodental heb ik aangepast, met dank voor de correctie. Er is vast meer te vertellen over de Wassenaar. Maar dit is een weblog over visserijgeschiedenis. Als er meer gegevens zijn over de rol van de vissers dan houd ik me aanbevolen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste marlies,
    Ik ben inmiddels veel verder in het verhaal over de Wassenaar gedoken. Dat er niet meer doden zijn gevallen komt ook door: vissers! In dat geval waren het een stel (hoeveel?) rinkelaars van Texel die de mannen van boord hebben weten te halen en op het strand bij Egmond gezet. Dus het lijkt me ook een relevant verhaal voor jou!
    Als je wilt corresponderen over wat ik weet graag even een seintje op deze blog.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Beste Maartenship
    Ben zeker geïnteresseerd.
    Mailadres is marliesjongejan@gmail.com

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Beste Marlies,

    Ik ben inmiddels véél verder in dit verhaal doorgedrongen, en in de loop van 2022 hoop ik hierover een boek te kunnen publiceren. Er bleek veel meer aan vast te zitten dan zich oppervlakkig liet aanzien. Ik kom er dus nog op terug! Ook dat van die vissers natuurlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Nog een kleine opmerking over het artikel: het betrof niet F. Varkevisser, maar P. (Pieter) Varkevisser, reder te Scheveningen, die zich aan het hoofd stelde van de visserspinken. De vergissing (F. in plaats van P.) staat al in het boek van Kol. G.A. Geerts, maar is foutief overgenomen uit het krantenartikel van 31-1-1827. Over Pieter Varkevisser een aardig stukje hier: https://hgvs.net/portfolio/pieter-varkevisser/

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Bedankt voor de correctie. Ik heb de naam verbeterd.

    Marlies

    BeantwoordenVerwijderen