De methode van gezinsreconstructie is geschikt om huwelijk, geboorte, sterfte en migratie op micro-niveau te beschrijven. De methode wordt in historisch-demografisch onderzoek veel gebruikt. De werkwijze is ontwikkeld door Louis Henry in de jaren '50 van twintigste eeuw en voor het eerst toegepast op gegevens van het Normandische dorp Crulai.
De basis voor het gezinsreconstructieonderzoek zijn de gegevens uit de huwelijksakte. Gegevens over geboorte van kinderen en overlijden worden toegevoegd.
Volledige gezinnen zijn gezinnen waarvan de vrouw het einde van de vruchtbare periode heeft bereikt; de einddatum is 49 jaar.
Belangrijk bezwaar van de methodiek is dat mobiele gezinsleden buiten beschouwing blijven. Alleen de 'blijvers' worden in het onderzoek betrokken.
Bron: O.W. Hoogerhuis. Baren op Beveland. Wageningen 2003. p.103
Geen opmerkingen:
Een reactie posten